Rycerz Niepokalanej (801) – luty 2023 PDF

Drodzy Czytelnicy „Rycerza Niepokalanej”!

Przesadziłbym mówiąc, że o. Celestyn był postrachem wśród Profesorów w Seminarium, ale czuło się autorytet, respekt wobec Niego. Wykładał mariologię, wprowadzenie do teologii, ekumenizm, a także odkrywał przed nami tajemnice sakramentów, czyli sakramentologię, którą pamiętam najlepiej, bo uczyłem się jej dwa razy... nie zdałem egzaminu, więc trzeba było powtarzać. I nie o to chodzi, że poszedłem na egzamin nieprzygotowany. O. Celestyn znany był z zaskakujących pytań, typu: „Czy to prawda, że Eucharystia nie jest najważniejszym sakramentem?”. Na odpowiedź: „tak” lub „nie” mieliśmy 10 sekund – i już padało kolejne pytanie. Z perspektywy czasu widzę, ile dobra zawdzięczam o. Celestynowi, jak wiele mnie nauczył. Mieć takiego Profesora to prawdziwe błogosławieństwo!

Dzisiaj z o. Celestynem mieszkamy na tym samym piętrze w niepokalanowskim klasztorze. Odwiedza mnie często, delikatnie pukając do drzwi, a potem wchodzi do pokoju z kartką w ręku i okrzykiem: „Mam dobry temat do «Rycerza»!”. Podziwiam jego zapał i ciągłą chęć dzielenia się z innymi swoją wiedzą. Ostatnio opowiedział mi pewną historię z dzieciństwa, którą za jego zgodą pozwolę sobie zacytować.

„Z dzieciństwa pamiętam święto Matki Bożej Gromnicznej w rodzinnym domu pośród rozległych, mazowieckich łąk pod Kałuszynem. Luta zima – srogi mróz i głębokie śniegi. Maluchy musiały pozostać w domu. Kościół był odległy od mych kochanych Małych Mroczek około trzech i pół kilometra. Uczęszczanie do niego zimą było dla dzieci problemem. Pewnego razu w święto Gromnicznej tylko ojciec ruszył do kościoła. Poszedł przez zaspy, Drodzy Czytelnicy „Rycerza Niepokalanej”! w czasie zamieci. Stawił się on przed Panem w imieniu rodziny. Reszta domowników łączyła się z sumą parafialną, śpiewając wielozwrotkowe kolędy. Wreszcie wrócił zaśnieżony ojciec. Przyniósł poświęconą gromnicę. Zapalił ją i wspiął się pod sufit. Płomieniem zapalonej gromnicy pociągnął po belce podtrzymującej drewniany sufit: najpierw wzdłuż, następnie w poprzek. Ogień świecy pozostawił po sobie lekko wypalony czy raczej dymem narysowany krzyż. Zdumionym dzieciom ojciec tłumaczył: «Pamiętajcie, kochane dzieci! Gromnica znaczy Matkę Bożą, płomień gromnicy znaczy Syna Matki Bożej, czyli Pana Jezusa, który jest Światłością świata, a ten ciemny krzyż na suficie, namalowany Płomieniem gromnicy, będzie nam przypominał o tym przez cały rok»”.

Piękna tradycja, której osobiście nie znałem. Może ktoś jeszcze o niej pamięta?

PS Ciekawe, czy na pytanie z sakramentologii odpowiedzielibyście: „tak” czy „nie”... ■

Piotr Szczepański OFMConv.
z Redakcją „Rycerza Niepokalanej”

Za „Rycerza Niepokalanej” przyjmujemy dobrowolne ofiary, podobnie jak to czynił św. Maksymilian Maria Kolbe. Dla orientacji podajemy koszt druku jednego numeru, który wynosi 3,50 zł.

Jeśli chcesz zaprenumerować „Rycerza Niepokalanej” drogą elektroniczną, kliknij poniższy link:

Rycerz Niepokalanej – PRENUMERATA