Czterdzieści siedem lat życia – Władysław Kluz OCD

Jeszcze w czasach komunistycznych pokretna droga dostalam do przeczytania ta ksiazke i tyle lat jej szukalam , nie znalam autora , ani wydawnictwa , dzis znalazlam i bede zamawiac .Cudownie napisana ,to trzeba przeczytac i miec .Polecam wszystkim

Książka przepiękna. Uważam, że każdy Polak powinien ją przeczytać. Dawno nie czytałam tak świetnie napisanego dokumentu. Polecam z całego serca.

Czytając o filmie Strefa wpływów przypomniała mi się ta książka. Zapomniałam jej tytuł i autora.Ale udało!!

"Im więcej zła, tym więcej roboty. Zamiast krytykować i marzyć, trzeba rozpocząć pracę i reformę od siebie." Postać św. Maksymiliana jest mi bliska nie od dziś. Miałam okazję przeczytać o jego życiu nie jedną publikację. Ale z taką formą biografii, jaką zaproponował nam o. Władysław Kluz, jeszcze się nie spotkałam. Autor książki "47lat życia" podjął się zestawienia dwóch życiorysów, Maksymiliana M. Kolbego i Rudolfa Hössa. Dwa życia, dwie drogi, które choć początkowo podobne, w pewnym momencie, stały się względem siebie kontrastem. Co kształtuje ludzkie postawy i nasze człowieczeństwo? Ta książka daje odpowiedź. Mocna. Fascynująca. Napisana w formie powieści, prostym językiem, przez co staje się bliska, wręcz scala czytelnika z historią o której czyta. Podeszłam do niej bardzo emocjonalnie i z wielkim zaciekawieniem. Nie zabrakło momentów wzruszenia, podziwu, złości. Były chwile rozdzierające serce i wywołujące jakąś wewnętrzną niezgodę. "Czy człowiek potrafi drugiemu odebrać wszystko? Tak, wszystko, oprócz...miłości!" Zaznaczę jeszcze, że bardzo warte uwagi są listy pożegnalne Rudolfa do żony i dzieci. Podczas czytania jego słów do najbliższych, otwiera się w sercu jakby cały wachlarz emocji. "Dopiero tu, w polskich więzieniach, poznałem, co to jest człowieczeństwo. Mnie, który jako komendant Oświęcimia sprawiłem narodowi polskiemu tyle bólu (...) okazywano ludzką wyrozumiałość(...) również ze strony najprostszych strażników. Wielu z nich to byli więźniowie Oświęcimia i innych obozów. Właśnie teraz, w ostatnich dniach mego życia, doznaję ludzkiego traktowania, którego się nigdy nie spodziewałem." Polecam książkę każdemu bez wyjątku. Nie da się jej odłożyć przed końcem i wiem, że jeszcze długo będzie we mnie pracować.

Autora książki znałem osobiście był Karmelitą Bosym i bywał w Wadowicach na Górce - gdy go poznałem to od razu ją przeczytałem Polecam książkę warta przeczytania .

Książkę właśnie skończyłem. Niesamowita, kontrastowa, inspirująca do bycia świętym. Odnowiła we mnie pragnienie przylgnięcia całym sobą do Niepokalanej i odnowoenia zawierzania swego życia Jej opiece w drodze do Jezusa. Mamy wielkiego orędownika w osobie św. Maksymiliana. Święty na każdy dzień dla wypalonych, by na nowo zapalić, oraz dla zapalonych, by ogień podtrzymać! Zatem... gorąco polecam!

Czytałem tą książkę 40 lat temu, i teraz chętnie przeczytam i zamówię

bez wątpienia prowokuje do zastanowienia się nad tym, co sprawia, że ludzie wybierają takie, a nie inne drogi w życiu. Czy to tylko okoliczności, czy coś głębiej ukrytego w nas samych? To historia, która zadaje trudne pytania i pozostawia czytelnika z myślami na długo po jej zakończeniu… Cała recenzja dostępna na IG.