Obrazek św. Antoni z egzorcyzmem (laminowany)

Egzorcyzm świętego Antoniego

Antyfona liturgiczna, znana jako egzorcyzm św. Antoniego jest szczególnie skuteczna w udrękach duchowych, natarczywych myślach, smutku, rozpaczy, myślach samobójczych. W czym tkwi siła tej modlitwy?

Historia

Pewna kobieta w Portugalii nękana przez złego ducha, źle traktowana przez męża, nie mogąc już tego znieść, postanowiła ze sobą skończyć. Było to 13 czerwca, w dzień św. Antoniego z Padwy, urodzonego w Lizbonie. Zrezygnowana i zrozpaczona szła w stronę rzeki Tag. Miała świadomość, że targnięcie się na własne życie nie podoba się Bogu, dlatego obawiając się o własne zbawienie, wstąpiła jeszcze do kościoła. Rozdygotana prosiła Boga, aby jej jednak nie potępił. Pełna udręki zasnęła. Wtedy św. Antoni ukazał się jej i polecił, by modliła się słowami antyfony: „Oto Krzyż Pański! Ustąpcie, wrogowie Jego! Lew z pokolenia Judy, Potomek Dawida zwyciężył! Alleluja!”. W końcu przebudziła się i poruszona zobaczyła, że na szyi ma zawieszoną kartkę ze słowami modlitwy, o której mówił jej we śnie Święty. I modliła się tak, i została uwolniona od swojej udręki. Szczęśliwa wróciła do domu i pojednała się z mężem.

Wieść rozniosła się szybko i ludzie zaczęli przepisywać słowa antyfony, która zyskała miano egzorcyzmu św. Antoniego.